In het forum op onze online ontmoetingen waren aanwezig Marco Wagenaar, Tjeerd van Dijk, Corinne Snetselaar en Stephanie Waleson en hebben daar hun ervaringen gedeeld. Hun ervaringen gingen over hoe het was om uitgezonden te zijn geweest als gezin of samen met je ouders?
Mijn naam is Marco Wagenaar, vader van 3 zoons en 1 dochter. Begin 2011 werden wij als gezin vanuit Gouda uitgezonden naar Cambodja. Na een jaar taal- en cultuurstudie zijn wij gaan wonen in een community aan de rand van Phnom Penh. In samenwerking met een lokale gemeente werd ons gevraagd om hier een kleuterschool te beginnen. Onze taak bestond uit het opleiden van een aantal jonge christenen tot leerkracht. In 2013 openden wij een klein schooltje in ons eigen huis dat in de loop van de jaren groeide en uiteindelijk is overgenomen door een lokale NGO. Door ons leven te delen met de leerkrachten van de school bouwden wij een hechte band met hen op. Het samen leven en werken heeft zowel ons als leven van onze kinderen ontzettend verrijkt! Met vallen en opstaan hebben wij geleerd dat wij niet zozeer Cambodja veranderden, maar dat Cambodja ons veranderde. In mei 2019 zijn wij als gezin teruggekeerd naar Nederland en er gaat geen dag voorbij dat we Cambodja niet missen..
Ik ben Tjeerd van Dijk en in 2016 ben ik van Indonesië naar Nederland verhuisd waar ik 9 jaar gewoond heb. Ik ben getrouwd met Hanneke en we wonen in een mooi huisje in het buitengebied van Vaassen. Eigenlijk ben ik mijn hele leven al TCK, voordat wij in Indonesië woonden hebben wij als gezin in de VS en Zuid-Afrika gewoond. Het mooie daaraan is dat je veel levenservaring opdoet en leert inzien hoe verschillend mensen naar dezelfde dingen kunnen kijken! Ook bracht het mij een sociaal-culturele gevoeligheid die ik nu goed kan inzetten bij mijn werk als verpleegkundige. TCK ben je en dat draag je mee je leven in, het is niet realistisch te denken dat het een fase van je leven is die voorbijgaat. Ik heb er ontzettend veel van geleerd en heb mooie tijden meegemaakt alleen eerlijkheid gebied wel te zeggen dat het ook vragen en negatieve gevoelens zoals gemis en ontheemdheid met zich meebrengt die je moet accepteren. Gelukkig zijn wij pelgrims op weg naar iets veel mooiers (Joh 14:2)! Ik kijk er erg naar uit om met jullie op 19 Mei te spreken over mijn ervaringen als TCK.
Ik ben Corinne Snetselaar en in 1996 vertrokken wij met 4 kinderen (leeftijd 2 – 11 jaar) naar het zendingsveld in het West-Afrikaanse Guinee. Gedurende onze jaren daar gingen onze kinderen naar een Engelstalige of Nederlandstalige zendingsschool, was er iemand vanuit Nederland om hen les te geven, of werden ze gehomeschooled. Rond hun 18e levensjaar keerden onze kinderen één voor één terug naar Nederland. Niet lang daarna (2013) kwamen ook wij als ouders, met onze in Guinee geadopteerde twee jongste kinderen, definitief terug van het zendingsveld.
Ik ben Stephanie Waleson. Ik ben 33 jaar en woon in Utrecht met mijn man en 3 kinderen. Ik heb Kunstgeschiedenis gestudeerd en werk bij een veilinghuis. Tot mijn 18e heb ik (op een paar jaar na) in Cairo gewoond, de hoofdstad van Egypte. Ik zat daar op een fijne school. Ik had veel vrienden en zat op allerlei sporten. Ik heb daar heel veel mooie herinneringen aan en mis mijn ’thuis ‘in Egypte nog altijd. Naar Nederland verhuizen om te studeren was een grote en moeilijke stap. Ik voelde me best alleen, anders dan mijn leeftijdsgenoten. Het koste me wat tijd maar ik ben blij dat ik nu in Utrecht thuis ben.