Wat doet zo’n verhuizing met kinderen?

„Die heeft een grote emotionele impact. Het is de beslissing van de ouders en niet die van de kinderen. Ze verliezen hun bekende omgeving, hun vriendjes en grootouders. Bij terugkeer krijgen zendingskinderen het ook vaak moeilijk met hun identiteit. Hun uiterlijk is Nederlands maar vanbinnen zit de cultuur waar ze in opgroeiden. Ze vragen zich vaak af waar ze bij horen. Ouders kunnen hun vertrouwde leven in Nederland weer oppakken. Kinderen kunnen dat vaak niet. Een verblijf in een zendingsgebied voor meerdere jaren vormt hen voor het leven. Ouders realiseren zich dat niet altijd.”

Is er een bepaalde leeftijdsgroep voor wie het extra moeilijk is?

„Het verschilt per kind en hangt af van de lengte van de missie. Wel zie ik dat voor pubers die terugkomen naar Nederland het heel pittig is. Ze zitten dan in een levensfase waarin ze hun identiteit ontwikkelen. Als ze onzeker zijn over hun plek en stabiliteit missen, komen ze niet toe aan puberen. Als ze rond hun achttiende terugkeren, hebben ze hun identiteit meer gevormd. Dat maakt de stap naar Nederland makkelijker.”

De aankondiging van de bijeenkomsten vraagt aandacht voor ”kindbescherming”. Waarom?

„We leven in een onveilige wereld, kinderen worden mishandeld en misbruikt. Door een verhuizing naar een onbekende omgeving zijn kinderen extra kwetsbaar. Bij misbruik of mishandeling in het buitenland is het moeilijk te bepalen wat je moet doen, doordat bijvoorbeeld het politieapparaat niet goed functioneert. Het is daarom belangrijk dat je de signalen leert herkennen en weet waarheen je je moet wenden. WEC heeft daarom speciale functionarissen voor aangesteld.”

Hoe kun je kinderen voorbereiden op zo’n verhuizing?

„Het is van belang dat ouders hen meenemen in de beslissing. Als ze de reden voor het vertrek naar het buitenland begrijpen, kunnen ze het makkelijker accepteren. Ook moeten ze zicht krijgen op wie ze zelf zijn en op hun wortels. Daarnaast is het belangrijk dat ze leren afscheid te nemen. Een ruzie met een buurtgenootje dien je voor vertrek uitspreken, anders neemt het kind negatieve bagage mee. Het heeft ook vaardigheden nodig voor het maken van nieuwe vrienden in een andere omgeving. Tot slot is het belangrijk dat ze de nieuwe omgeving leren kennen door bijvoorbeeld foto’s of een oriëntatiereis. Dat kan ook angst voor het onbekende wegnemen.”

Hoe voed je kinderen intercultureel op?

„Bij interculturele opvoeding wil je dat kinderen zich thuis voelen in de gastcultuur en volgens de daar geldende normen en waarden functioneren. Tegelijk wil je als ouder dat ze ook de Nederlandse cultuur omarmen. Soms zijn de normen en waarden van de gastcultuur tegengesteld aan de Nederlandse. Dan moet je daarin een keuze maken. Een zendingsechtpaar was eens uitgenodigd voor de maaltijd. Hun kind was verkouden en liep tijdens het eten van tafel om in de gang de neus te snuiten. De gastvrouw vond het gedrag maar onbeleefd. Maar het kind was gewend om dat juist te doen uit beleefdheid. In zijn gastcultuur was het respectloos ten overstaan van iemand de neus te snuiten. Dat laat zien hoe belangrijk het is dat kinderen weten te schakelen tussen verschillende culturen.”